Blafono, Blafono, Blafono
Door: Myrthe Wessels
Blijf op de hoogte en volg Myrthe
31 Maart 2015 | Ghana, Accra
Beste blafono’s in Nederland,
Er gaat geen dag voorbij zonder dat we hier aangesproken worden met blafono, ofwel blanke/witte/bleekscheet. We zijn er inmiddels wel aan gewend en weten dat het enthousiast bedoeld is in plaats van ‘vuile blanke, wat doe je hier?’ Anderhalve week hier in Ghana en ik kan zeggen dat ik redelijk gewend ben. De hitte blijft soms erg vervelend, maar toevallig is er net een regenbui gevallen. Feels like home! Het gevoel van in een film leven is nu echt wel voorbij en het wordt steeds normaler om over straat te lopen. Nu we met stage begonnen zijn voelt het ook wat serieuzer aan.
Nu ik toch bezig ben over stage, zal ik eens even vertellen hoe het er daar aan toe gaat. Mama, ga goed zitten!
Maranatha Primary School is een basisschool naast Maranatha Beach Camp. Maranatha, de roepnaam voor beide plekken, bevindt op een eilandje tussen de Volta rivier en de zee. De Beach Camp is een slaapplek voor toeristen en studenten. Een echte aanrader voor een weekendje weg! Slapen in hutjes en wakker worden met het geluid van de zee. Alle inkomsten van de Beach Camp gaan naar de school die een eindje verderop op het eiland ligt. Op deze manier is de school opgebouwd. Een stukje inkomsten betekende een stukje school. Er staat nu een schoolgebouw, alleen de kindergarten zit nog onder een dak van bladeren. Amber en ik moeten een halfuur lopen vanuit ons huis naar de river side om vervolgens 25 minuten naar Maranatha te varen. De eerste stagedag werd het eiland getroffen door een enorme storm, waardoor het niet bereikbaar was. De rest van de week zijn we wel naar stage gegaan.
Dan nu het moment van aankomen op de school. Stel je voor dat je de zanderige speelplaats binnen loopt en een stuk of dertig kinderen op je af komen rennen. Kinderen voelen aan je huid, ruiken aan je, tellen je moedervlekken, nemen je bril af en zitten aan je haar. Een aparte gewaarwording, maar ook dat went! Ze zijn in ieder geval blij om ons te zien. Het probleem op Maranatha zijn absoluut niet de kinderen, wat een schatjes! Het ligt hier volledig aan de leraren die af en toe niet op komen dagen, tijdens lessen liggen te slapen in de zon of de kinderen slaan.
De eerste ochtend hebben Amber en ik gekeken in de kindergarten. KG1 en KG2 zijn geplaatst onder een dak met bladeren. Enkel een bord maakt onderscheid tussen de klassen. Twee leraressen zijn verantwoordelijk voor deze club kinderen. Op het bord van KG1 stonden 5 woorden geschreven met een tekening erbij. De woorden hebben niks met elkaar te maken en zijn niet de eerste woorden die ik mijn kleuters aan zou leren, maar ik wachtte rustig af. Een kind werd naar voren geroepen, pakte de aanwijsstok en begon: fish, FISH zegt de klas na, fish, FISH en zo werkten ze de woorden af. Dit werd zo’n 30 keer herhaald met twee kinderen die steeds ‘juf’ moesten spelen.
Ondertussen ging de lerares, met een baby op haar rug, de absentie lijst nalopen. Alle kinderen met hun hoofd op de tafel en als hun naam genoemd werd moesten ze ‘present’ zeggen. Er door heen praten, omhoog komen of de handen verkeerd op de tafel betekent een klap met de stok. Tranen over het gezichtje van een kleuter is niet wat ik me voorgesteld had van mijn eerste dag.
De hele ochtend hebben de kinderen de woorden herhaald en de absentie controle, die bijna driekwartier duurde, was ook een onderdeel van het gedeelte van tot de grote pauze. Belachelijk!
In de middag zijn we naar de hogere groepen gaan kijken. Class 3 tot Class 6 en Form 1 en Form 2. De classes zijn de basisschool en de forms zijn vergelijkbaar met de eerste jaren van de middelbare school. Tot onze verbazing zaten alle kinderen netjes op hun plaats, alleen hadden drie klassen geen leraar. Die waren niet op komen dagen. Kan gebeuren! Niemand die de kinderen opvangt. “Can you please teach us?” De kinderen verveelden zich niet alleen, ze wilden ook nog eens enorm graag leren! Geen leraar die ons kon uitleggen waar de boeken lagen of welk hoofdstuk nu aan de orde was, dus wat hebben Amber en ik toen gedaan? Selfies gemaakt met de kinderen! En we hebben het volkslied gezongen, het Ghanese national anthem en natuurlijk het Wilhelmus. Om kwart voor 2 was het dan toch echt tijd om te gaan volgens de leraren. Officieel duurt de lesdag tot 2 uur, maar wie zegt er wat van? Samen met de kinderen lopen zij dan de school uit. Niks tot 6 uur nakijken en lessen voorbereiden! Lekker relaxen op de Beach Camp, dat klinkt veel beter!
Aan het eind van de week is besloten dat Amber en ik Engelse les zullen gaan geven in de hogere groepen, class 5 tot en met form 2. Grote moeilijkheden met begrijpend lezen, spelling en woordenschat gaan wij proberen op te lossen.
Vandaag, 31 maart, heb ik mijn eerste officiële les gegeven. Op school zijn er 5 permanente leraren en de rest is er niet altijd. Door het gebrek aan leraren is Maranatha Primary School de enige school in de regio die werkt met ‘vak-leraren’. Zo is er een Engelse leraar, een wiskunde leraar, een Ghanese leraar en leraren voor andere vakken. Het lesschema hangt verscheurd en onduidelijk aan de muur, maar het hangt er! Als een leraar niet op komt dagen is er dan ook geen vervanger. Ik heb inmiddels begrepen dat, als een klas zonder leraar zit, ik bij wijze van spreken dat uur ook Engelse les mag geven. Structuur is ver te zoeken, maar dat is dus wat ik vanochtend heb gedaan. Van 8 uur tot half 10 heb ik geïmproviseerd door met de kinderen te lezen in de vorm van een rollenspel, een quiz te doen van de moeilijke woorden in de tekst en te bespreken hoe ‘goed voorlezen’ eruit ziet. Verschillende leraren waren al klaar met hun vak en liepen steeds langs mijn lokaal. Ik zei dat ze wel mee mochten doen met de quiz, wat ze natuurlijk hilarisch vonden! Jammer genoeg bleven ze alleen met hun mobiel spelen toen ze binnen waren. In de middag heb ik een stukje begrijpend lezen gedaan, wat woordbetekenissen uitgelegd en spelling gedaan. Het blijft onduidelijk welke leraar op welk tijdstip zijn vak moet geven en het is deze week ook nog eens een herhalingsweek voor de examens van volgende week. Een lekkere eerste week voor ons om in te komen! Wat ik morgen ga doen is een groot raadsel, maar ik maak er sowieso weer wat van.
Tot zover het verslag over de school. Er is natuurlijk nog veel meer gebeurd; zo zijn we een dagje gaan reizen dit weekend en hebben we een nachtje geslapen op de Beach Camp. Ook ben ik al ziek geweest en heeft Amber een bacterie opgelopen. Het belangrijkste is: we blijven lachen, want het is hier (ondanks alles) hilarisch!
Vol goede moed ga ik verder aan dit avontuur. Ik hoop dat alles naar wens verloopt in Nederland en dat het weer voor jullie iets beter wordt, misschien kan ik wat van de 40 graden van vandaag aan jullie geven!
Adios Amigos,
Tot de volgende!
Er gaat geen dag voorbij zonder dat we hier aangesproken worden met blafono, ofwel blanke/witte/bleekscheet. We zijn er inmiddels wel aan gewend en weten dat het enthousiast bedoeld is in plaats van ‘vuile blanke, wat doe je hier?’ Anderhalve week hier in Ghana en ik kan zeggen dat ik redelijk gewend ben. De hitte blijft soms erg vervelend, maar toevallig is er net een regenbui gevallen. Feels like home! Het gevoel van in een film leven is nu echt wel voorbij en het wordt steeds normaler om over straat te lopen. Nu we met stage begonnen zijn voelt het ook wat serieuzer aan.
Nu ik toch bezig ben over stage, zal ik eens even vertellen hoe het er daar aan toe gaat. Mama, ga goed zitten!
Maranatha Primary School is een basisschool naast Maranatha Beach Camp. Maranatha, de roepnaam voor beide plekken, bevindt op een eilandje tussen de Volta rivier en de zee. De Beach Camp is een slaapplek voor toeristen en studenten. Een echte aanrader voor een weekendje weg! Slapen in hutjes en wakker worden met het geluid van de zee. Alle inkomsten van de Beach Camp gaan naar de school die een eindje verderop op het eiland ligt. Op deze manier is de school opgebouwd. Een stukje inkomsten betekende een stukje school. Er staat nu een schoolgebouw, alleen de kindergarten zit nog onder een dak van bladeren. Amber en ik moeten een halfuur lopen vanuit ons huis naar de river side om vervolgens 25 minuten naar Maranatha te varen. De eerste stagedag werd het eiland getroffen door een enorme storm, waardoor het niet bereikbaar was. De rest van de week zijn we wel naar stage gegaan.
Dan nu het moment van aankomen op de school. Stel je voor dat je de zanderige speelplaats binnen loopt en een stuk of dertig kinderen op je af komen rennen. Kinderen voelen aan je huid, ruiken aan je, tellen je moedervlekken, nemen je bril af en zitten aan je haar. Een aparte gewaarwording, maar ook dat went! Ze zijn in ieder geval blij om ons te zien. Het probleem op Maranatha zijn absoluut niet de kinderen, wat een schatjes! Het ligt hier volledig aan de leraren die af en toe niet op komen dagen, tijdens lessen liggen te slapen in de zon of de kinderen slaan.
De eerste ochtend hebben Amber en ik gekeken in de kindergarten. KG1 en KG2 zijn geplaatst onder een dak met bladeren. Enkel een bord maakt onderscheid tussen de klassen. Twee leraressen zijn verantwoordelijk voor deze club kinderen. Op het bord van KG1 stonden 5 woorden geschreven met een tekening erbij. De woorden hebben niks met elkaar te maken en zijn niet de eerste woorden die ik mijn kleuters aan zou leren, maar ik wachtte rustig af. Een kind werd naar voren geroepen, pakte de aanwijsstok en begon: fish, FISH zegt de klas na, fish, FISH en zo werkten ze de woorden af. Dit werd zo’n 30 keer herhaald met twee kinderen die steeds ‘juf’ moesten spelen.
Ondertussen ging de lerares, met een baby op haar rug, de absentie lijst nalopen. Alle kinderen met hun hoofd op de tafel en als hun naam genoemd werd moesten ze ‘present’ zeggen. Er door heen praten, omhoog komen of de handen verkeerd op de tafel betekent een klap met de stok. Tranen over het gezichtje van een kleuter is niet wat ik me voorgesteld had van mijn eerste dag.
De hele ochtend hebben de kinderen de woorden herhaald en de absentie controle, die bijna driekwartier duurde, was ook een onderdeel van het gedeelte van tot de grote pauze. Belachelijk!
In de middag zijn we naar de hogere groepen gaan kijken. Class 3 tot Class 6 en Form 1 en Form 2. De classes zijn de basisschool en de forms zijn vergelijkbaar met de eerste jaren van de middelbare school. Tot onze verbazing zaten alle kinderen netjes op hun plaats, alleen hadden drie klassen geen leraar. Die waren niet op komen dagen. Kan gebeuren! Niemand die de kinderen opvangt. “Can you please teach us?” De kinderen verveelden zich niet alleen, ze wilden ook nog eens enorm graag leren! Geen leraar die ons kon uitleggen waar de boeken lagen of welk hoofdstuk nu aan de orde was, dus wat hebben Amber en ik toen gedaan? Selfies gemaakt met de kinderen! En we hebben het volkslied gezongen, het Ghanese national anthem en natuurlijk het Wilhelmus. Om kwart voor 2 was het dan toch echt tijd om te gaan volgens de leraren. Officieel duurt de lesdag tot 2 uur, maar wie zegt er wat van? Samen met de kinderen lopen zij dan de school uit. Niks tot 6 uur nakijken en lessen voorbereiden! Lekker relaxen op de Beach Camp, dat klinkt veel beter!
Aan het eind van de week is besloten dat Amber en ik Engelse les zullen gaan geven in de hogere groepen, class 5 tot en met form 2. Grote moeilijkheden met begrijpend lezen, spelling en woordenschat gaan wij proberen op te lossen.
Vandaag, 31 maart, heb ik mijn eerste officiële les gegeven. Op school zijn er 5 permanente leraren en de rest is er niet altijd. Door het gebrek aan leraren is Maranatha Primary School de enige school in de regio die werkt met ‘vak-leraren’. Zo is er een Engelse leraar, een wiskunde leraar, een Ghanese leraar en leraren voor andere vakken. Het lesschema hangt verscheurd en onduidelijk aan de muur, maar het hangt er! Als een leraar niet op komt dagen is er dan ook geen vervanger. Ik heb inmiddels begrepen dat, als een klas zonder leraar zit, ik bij wijze van spreken dat uur ook Engelse les mag geven. Structuur is ver te zoeken, maar dat is dus wat ik vanochtend heb gedaan. Van 8 uur tot half 10 heb ik geïmproviseerd door met de kinderen te lezen in de vorm van een rollenspel, een quiz te doen van de moeilijke woorden in de tekst en te bespreken hoe ‘goed voorlezen’ eruit ziet. Verschillende leraren waren al klaar met hun vak en liepen steeds langs mijn lokaal. Ik zei dat ze wel mee mochten doen met de quiz, wat ze natuurlijk hilarisch vonden! Jammer genoeg bleven ze alleen met hun mobiel spelen toen ze binnen waren. In de middag heb ik een stukje begrijpend lezen gedaan, wat woordbetekenissen uitgelegd en spelling gedaan. Het blijft onduidelijk welke leraar op welk tijdstip zijn vak moet geven en het is deze week ook nog eens een herhalingsweek voor de examens van volgende week. Een lekkere eerste week voor ons om in te komen! Wat ik morgen ga doen is een groot raadsel, maar ik maak er sowieso weer wat van.
Tot zover het verslag over de school. Er is natuurlijk nog veel meer gebeurd; zo zijn we een dagje gaan reizen dit weekend en hebben we een nachtje geslapen op de Beach Camp. Ook ben ik al ziek geweest en heeft Amber een bacterie opgelopen. Het belangrijkste is: we blijven lachen, want het is hier (ondanks alles) hilarisch!
Vol goede moed ga ik verder aan dit avontuur. Ik hoop dat alles naar wens verloopt in Nederland en dat het weer voor jullie iets beter wordt, misschien kan ik wat van de 40 graden van vandaag aan jullie geven!
Adios Amigos,
Tot de volgende!
-
31 Maart 2015 - 20:15
Arnoud:
Hallo Myt,
Of je er al maanden zit; nog ff en je bent de directrice...goed bezig hoor...en een paar Ghanese graden kunnen we hier wel gebruiken...xxx -
31 Maart 2015 - 20:34
Gonnie:
Hoi MYT, bijzonder, iets anders kan ik er niet van maken. Best wel heftig en ook gaaf, maar zo te lezen sla je je er goed doorheen. Ik denk zelfs dat je enorm geniet van alles wat je meemaakt. Het is ook heerlijk om te lezen, zoiets van een pracht hoofdstuk uit een geweldig boek, bedankt voor dit hoofdstuk, ik kijk al uit naar het volgende, geniet ze, dag lieverd -
31 Maart 2015 - 21:00
Mama:
Onvoorstelbaar mooi verhaal weer liefie. Misschien naast juf ook nog schrijfster worden???? Ben echt superblij weer zo'n uitgebreid verhaal te lezen. We zijn echt aan het aftellen hier, want we willen dolgraag alles met eigen ogen komen bekijken. Ik heb vanavond met oma op de kaart zitten kijken waar je nou precies zit, en ze wilde natuurlijk nog een keer alle foto's bekijken, en toen nog eens, en nog eens :-) Ik heb nog geprobeerd wat Rome-foto's te laten zien, maar na een stuk of 6 prachtige gebouwen zei ze: Tja, leuk hoor, maar ik hoopte eigenlijk vooral Myrthe te zien (en daar sta je dan als liefhebbende dochter, hi hi). Ze heeft net je tweede blog gemist, maar we zullen het wel printen en haar laten lezen. Daar smult ze van.
Hou je taai kanjer, geniet waar je kunt, en voedt in godsnaam die leraren daar een beetje op!!! xxxx -
31 Maart 2015 - 22:03
Carolien:
Hoi Myrthe, wat een leuk verhaal....kom maar op met het volgende reisverslagje... Gezellig! x -
01 April 2015 - 13:27
Nel Nieuwenhuijs:
Hallo lieve Mythe. Wat een bijzonder verhaal! Goed te horen dat je al een beetje gewend bent. Nou die warmte is voor ons niet voor te stellen. Het is hier herfst met narcissen en hyacinten -
01 April 2015 - 15:35
Els:
Myrthe, geweldig zoals je alles beschrijft. Je waant je erbij. Veel succes.
-
01 April 2015 - 15:35
Els:
Myrthe, geweldig zoals je alles beschrijft. Je waant je erbij. Veel succes.
-
01 April 2015 - 21:44
Esther:
lieve myrthe. geweldig dit iedere keer te lezen. goed bezig. Dikke kus -
02 April 2015 - 22:08
Annelies:
In een woord prachtig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
